3
Yorum
27
Beğeni
0,0
Puan
1330
Okunma
sığınmışken çaresiz yusuf’un mintanına
cennet bilmişim züleyha’nın aşkını
...
ey beyhude iç çekmişliğim!
ne zaman ki düştüm bu karanlığa
kara dökümlü yıldızlar ayrılmaz oldu yakamdan
lakin
vesvese ettiğim karanlık şimdi inkarda
her gece vebalini boynuma asıyor
yüküm ağır..
düşüm cambaz..
toprağın fısıltısı hizada
bu kadar unutmuşken biz bizi
bunca geçmişken zaman
kundaklansın bir rahlede
salkım saçak azabın nar-ı mevsimi..
ki
adını sır etmiş dilim
sağır, dilsiz..
israfil üflesin sûr’u diye
bilâl olmuş ağzımın her yan-ı
ve
bu
iç çekişlerim.. boşluklardan
d/arağacına
yükselen
en büyük hayal zedemdir..
..
’’söz vermiştin’’
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
