Kaç yıl geçmiş gibi sanki
11 saat oldu ve zaman devam ediyor herkesi kırmaya
Oysa bir rüyayı görmek sadece zaptedilebilmek olmamalı
Gerçekleştirebilmek olmalı yolun sonunda
Her şey gittikçe küçülüyor ve her şey grileşiyor
Tek bir şey kalıyor geriye herkesin reddedeceği
O da benim ellerimin içine giriyor yavaşca,
Ömrümce taşımışım gibi yer buluyor
Gerçi ne kaldı ki ömrümden
Hala canlı olduğu düşünülecek yarına
Renkler eskisi kadar canlı olmamaya başlıyor
Yani 15 dakika öncesi kadar olmuyor, olamıyor
Yarın her şey başa dönecek deme bana
Her ne yapmalıysam şu an olmalı
Şu an yanmalı her şey, şu anda unutulmalı
Her şey düne kadar canlı olmalıydı
Yarın, o hiç gidemeyeceğim masallardaki yerler gibi
19 kez tekrar etsen de unutacağım yarını, yaşamadan
19 kez fısıldasalar da kulağıma inanmayacağım
Yazdıklarının gerçekliğine.
Kollarım düşecek yerlere
Oraları düşledikce ve yazmayacağım birdaha tek kelime.
Zaman bitiyor, görebiliyorum
Hızlıca söyleyecek son sözlerim bile yok
Bu yazımı bitirecek kelimem bile...
Saat 4.