Bende bir resmin var, bana bakmakta
Ya da ben öyle bilmek istiyorum
Sensiz senden habersiz,
Kaçıncı gece bu ağladığım
Sen benden gittin gideli ağlıyorum ve bunu gizliyorum
Seni gizliyorum ,sevdiğimi, özlediğimi ve günden güne öldüğümü

Tam ortasından koptum hayattan senden sonra
Ne günlere kaldık be senle,
Beni hayata bağladığın günlerden hayattan kopardığın günlere
Belki son değildin evet, ilkte değildin
Ama farklıydın, bambaşkaydın
Sanki değildin bu dünyadan

Tanımadığım insanlara anlatır oldum sensizliğimi, sessizliğimi
Zehirledi beni artık sensizlik ve de bu sessizlik
Senle gittiğim mutluluk yolunda, kayboldum sensizliğin zifirisinde
Bir nefes uzakken bana, binlerce nefes uzaksın aynı zamanda
Boğazımda kaldı tüm heveslerim

Burnumdan hiç gitmeyen kokunu,
Gözümün önünden kaybolmayan gülüşlerini,
Aklıma mıhlanan bakışlarını,
İçime işleyen ruhunu ve kulaklarımda durmadan yankılanan sesini,
Kısacası seni ve sana ait her şeyi o kadar özledim ki

Sana böyle bu denli bağlanmışken,
Söylesene nasıl olacak?
Benden nasıl beklersin seni unutmamı
Nasıl sayayım yaşanmadı o günleri, geceleri
Hiç sarılmamış, hiç öpmemiş gibi nasıl gideyim, öylece arkamı dönüp de

İlk defa beceremedim ben bir şeyleri
Gitmeyi, kalmayı, sevmeyi, unutmayı
Peki bu kaçıncı elveda beceremediğim?

Bugün hiç olmadığım hayatından defoluyorum, vedasız ve sessiz sedasız
Zaten veda etmeyi de pek beceremem ama ,
Kendine iyi bak, seni çok özlüyorum...


Ahmet Aytaç