Bak yine buradayım, yine sana yazmaktayım
Fakat diğerleri gibi bundan da haberin olmayacak
Keşke anlatabilsem seni ne kadar özlediğimi
Yıllardır gözünden tek bir damla yaş akmamış bir insanın,
Her gece saatlerce ağlaması gibi
Özledim kelimesi o kadar sönük kalmakta ki içimde yanan ateşin yanında

Klişe bir cümledir bu fakat gerçekten öyleymiş
Sana olan özlemimi anlatacak kelime yok sanırım
Yada ben bilmemekteyim henüz
Gerçi ne farkeder ki sana söyleyemedikten sonra
Taşıyamaz oldukça bu yükü, kağıt ve kaleme sığınıyorum
Aslında bir nebze yardımı dokunmakta
Lakin direkt sana karşı söylemek isterdim tüm yazdıklarımı
Gözlerine bakarak, uzun ve derin bir bakışla seni izlerken
Kendiliğinden dökülsün isterdim kelimeler

Olmayınca olmuyor işte, ne gelir ki elden
Birlikte hayaller kurmak gibisi yoktu benim için
Zaman kavramından kopar uzaklaşırdım bu dünyadan
En soğuk kış günlerinde bile sıcacıktı ellerim
Çünkü sen vardın ve anlardın üşüdüğümü tutardın hemen ısıtmak isterdin
Artık yoksun ve ben ne kadar sıcak olursa olsun titremekteyim

Sen yoksun, ellerin, gözlerin ve en önemlisi benim için söylediğin aşk kokan cümlelerin yok
Eskiden sadece senin olduğun tarafa bakardım,
Bilirdim çünkü orada olduğunu ve bana baktığını
Lakin şimdi nereye baksam yoksun, seni arıyor bulamıyorum
Aklımı yitirmek eşiğindeyim artık
Gittiğin güne bir çivi çaktım ve kaldım o günde
Sonrası olmadı olmayacak
Neye yarar yaşamak, sen olmayacaksan
Sensiz yaşanacaksa eğer günler,
Kalsın istemem



Ahmet Aytaç