Hani şarkıda geçer ya,
"Yanabiliriz, gülebiliriz, çok acı çekebiliriz" diye
Güldük, gülmedik diyemem
Fakat yanmamızın, çektiğimiz acıların yanında
Pek de bir anlamı yok gülmelerimizin
Tam bu sefer oldu demişken,
Paketlerle, şişelerle sevişmeye başladım
Dudağımdan artık bal değil kan damlar oldu
Önce canım yandı, sonra sigaram ve en sonunda her şey
Gelecek umuduyla geceleri gündüzlere sardım

Sahi nasıl bıraktın beni, gözümü dahi açamadan
Ve kurudu ciğerlerimde kokunla açan çiçek bahçeleri
Eskiden sen kokardı her bir yanım
Artık yalnızca sigaram sinmekte üstüme
Ve is tadı aldı dudağımın kenarına işlenen ruhunun yerini

Bu kaçıncı kaybedişim bilmiyorum
Fakat bu kez bir hayli zor ve zahmetli olacak atlatmak
Bu sana yazdığım ilk ve son şey ,
Sen kokmakta bu şiir ve ben bir hayli sarhoşum

Amansız bir çırpınış benimki
Tıpkı sağır bir kadına naralar atmak gibi
Umutsuzca bir çırpınış, sonunda batmak en dibe
Ulan siktir et her şeyi sevenler terkeder mi
Ben aşka tövbeliyken bu zamanın evvelinde ,
Aşık oldum gözlerine bu denli nefes kesince
Ve artık fazlasıyla acı veriyor,
Saçlarında yaşayamayacak olmak, kokunla sarhoş olamayacak olmak
Neyse ki alışkınız yalnızlığın acısıyla yaşamaya
Ve af diliyorum senden son kez
Çünkü,
Ben gibiler sevdiklerine sevmediklerinden daha çok zarar verirler
Ve ben seni gözümden sakınmak isterken herkesten çok zarar vermişim farketmeden..