Şiir kâh gökyüzüne çizilmiş resimlerden, kâh her tarafı yangınla kaplanmiş telaşelerden, yitirilmiş hikayelerden kesitler sunuyor.

Bazen uyanmakla uyanamamak arasında bir düş gezegenidir şiir.Hayalden hayale kanat çırpar durur.
Bazen kızldenizden kopan bir dalgadır insan da onun kıyısı.Kronik bir yaranın ayak izlerini sürer kumsallara.Bazen rıhtımını arayan sessiz bir gemidir.Bazen de ayaklanan bir hasret.

Bazen susmakla konuşmayı başköşede ağırlar şiir.Her ikisine de bolca kasavan attırır.

"Şiir, düşünceyi duygu haline getirinceye kadar, yoğurmaktır" der Y.Kemal.

"Işık ve gölge arasındaki resimlerin bölünmez iklimiyim
Kısık lambaların düş oğuşturan uçurumunu tutuyor bir elim"

Özellikle yukarıdaki dizeler kıvamına gelinceye kadar iyice yoğrulmuş yürek denilen yerde.Yürek dediğimiz kimi zaman bir havandır orada bolca acı da dövülür bazen.

"Durup durup alnıma çarpan rüzgar
Benden önce ölüyor
Yanyana düşüyoruz
Bir çukurda iki çiçek misali"
keza bu dizeler de öyle (Diğerleri boşuna duak bükmesin :)

Alna çarpan zavallı rüzgârın ölmesi değişik, sürrealiat bir imgeydi.Ne kadar hoş duruyor.
"Yanyana düşmek ve bir çukurda iki çiçek misali ölmek" .. sevmenin sınırını sonsuzla tarife eden ne güzel bir duygu, ölmek bile beraberce.

Eyvallah kelama
Eyvallah şiire ..selam ile.





-Ramazan Boran tarafından 10/23/2020 9:37:20 AM zamanında düzenlenmiştir.