Bilmem

Islak bir şehir oturuyor yanıma,yüzünde yağmur taneleri...



Kendimle garipsiyorum çiçekleri belki
evvel ağaçları yüreğimden sökülmüş
Kafamın çoğul yaşamında hakiki rüyayım
Bir parça resmin neresinden tanıyacaksınız beni
Ruhun sanata dönüştüğü dün geceden öptüm üstü açık cümleleri



Dudaklarımı ısırıyor kaşlarını çatan an
İç içe birleşen yakınlaşmaların sükutunda
Gözlerimin büyüyen halkasında nereye gittiğimi nerden bileceksiniz
Henüz yürüyorum ışıkları yanmayan karanlığa
Belki aynı sokaklarda bir çocuk sokuluşunda
Kendimi garipsiyorum korkuları belki
sustuğum fısıltıları



Bilmem

Islak bir şehir oturuyor yanıma,yüzünde yıldız damlaları


Uzak kaldığım kimseyim yalnızlığa
Bana yakın notlara gülümsüyorum yabancılıkla
Cevap mı vermem gerekiyor bakışıma süzülen kalabalığa
Kenarda bir masada başka türlü olmadığımı düşünüyorum
Rüzgarsa apaçık konuşuyor işte dilimdeki kilite
Lüzumu var mı dağılsın sözlerim
Hayır,herkes aynı ve şık değil başkalarında

Biraz durup yüzümü terkeder misiniz

Henüz inanıyorum aşka


....