Soğuk bir esinti var, kimseden ses çıkmıyor,
Bu sükûtun ardından ayrılık seziyorum.
Derde müptela gönlüm yorulmuyor, bıkmıyor,
Ömür geçip giderken avare geziyorum.

Her yolcunun var mıdır yüreğinde bir sızı?
Hangimizi yakmadı sanki gönül hırsızı!
Başımıza gelecek elbet yazılan yazı,
Baş kaldıran nefsimi ezdikçe eziyorum.

Bir tek doğru var ise; gerisi yalan artık,
Ganimeti topladın, gerisi talan artık,
Hüzünler depreşince, gerisi nâlân artık,
Üç bilinmez denklemi sayende çözüyorum.

Nasıl heba etmişim geçip giden yılları,
Güvendiğim kim varsa, kapattılar yolları,
Birer, birer kestiler tutunduğum dalları,
Sürüklendim deryaya, zoraki yüzüyorum.

Her çölün ortasında bir mecnunun izi var,
Her sevda romanında aşkın ince gizi var,
Yazılan her şiirde mutlaka önsezi var,
Kelimeler toplayıp, yan yana diziyorum.

Ne kaldı ki geriye, kaybedince vefayı?
Çoğu bilmese bile, ben üstlendim cefayı,
Herkes sırt çevirirken, ne yapayım sefayı,
Hiçbir şeyin tadı yok, hayattan beziyorum.

Keskin kılıç, keskin dil; ikisi de yaralar,
Haydi, kolum sarıldı; gönlü nasıl saralar?
Ölümümde yas tutma, sakın giyme karalar,
Bütün yazdıklarımın üstünü çiziyorum.

Sabri Koca