Bu kadar nazlanma, ben de insanım,
Sevdanı çekmekten yoruldum artık.
Derdimi dökmeye yetmez lisanım,
Boynumu bükmekten yoruldum artık.

Nasılda yakışmış inci küpeler,
Mekânım oldu bak; dağlar, tepeler,
Yağmurun ardından kar da sepeler,
Sis olup çökmekten yoruldum artık.

Hislerin körelmiş, alevin sönmüş,
Kalbin katılaşmış, kayaya dönmüş,
Görüp göreceğim en kötü günmüş,
Taşa gül dikmekten yoruldum artık.

Peşinden dolaştım, bozuldu işim,
Sana bayram oldu benim gidişim,
Çenemi sıkarken kırıldı dişim,
Onları sökmekten yoruldum artık.

Çaldığı kalbimi saymaz diyetten,
Karşılık görmedim iyi niyetten,
Ben de bir insanım kemik ve etten,
İyilik ekmekten yoruldum artık.

O mahmur bakışa nasıl kanmışım,
Senin ateşine ben de yanmışım,
Bu kara günleri geçer sanmışım,
Derdimi dökmekten yoruldum artık.

Sabri Koca



Şair arkadaşlara teşekkürlerimle....

Devamı sende ki gelen kahrında
Çekerim seninle gurbet şehrinde
Yığıldım efkardan aşkın nehrinde
Boşuna akmaktan yoruldum artık .......... Ahmet Kara
*
Her kayboluşunda izini sürdüm
Hangi yüze baksam seni görürdüm
Öl desen uğrunda inan ölürdüm
Peşinde sekmekten yoruldum artık ......... Kardelen 1