Kan revan içinde açtım gözümü,
Sanki bir savaştan çıkmış gibiyim.
Kimse dinlemez ki artık sözümü,
Bütün köprüleri yıkmış gibiyim.

Ocağa atılmış kırk yıllık meşe,
Bütün benliğimle daldım ateşe,
Yanan bir gönülde kalır mı neşe?
Yolun başındayken bıkmış gibiyim.

Çoğunun gözü var şöhrette, şanda,
Bütün parazitler beslenir kanda,
Hedef tahtasına konduğum anda,
Bütün mermileri sıkmış gibiyim.

Kapımda toplanıp övgü dizseler,
Bir daha sevemem, derim yüzseler,
Gözümde küçüldü nice cüsseler,
Sanki uzaklardan bakmış gibiyim.

Zalimin yüzüne çarpılan sözdüm,
Çoğunu kızdırdım, çoğunu üzdüm,
Küllerin altında gizlenen közdüm,
Bütün gemileri yakmış gibiyim.

Yalan ve iftira almış yürümüş,
Kalpler katılaşmış, beyin çürümüş,
Sanki ortalığı duman bürümüş,
Kızgın lav olup da akmış gibiyim.

Onlara uymadım, dediler; “deli”,
Dağladılar dili, kırdılar eli,
Silip süpürecek ecelin seli,
Ölümü, kafaya takmış gibiyim.


Sabri Koca


Usta şairlere selam ve saygıyla....

Yüzüme güleni, dostumdur sandım
Her defasında da, hep ben aldandım
Yaşamaktan bile, bıktım usandım
İsyan bayrağını, çekmiş gibiyim...................Aşık Lüzumsuz