gözlerinin atlasını taşır gibi ağırlaşır zaman
yaşamdan ağıtlar dolar nefesine
kolları buzdağları gibi soğuk
kolları damarsız uyur yatağında
kim demiş yaralandı tüm sabah çiçekleri
kutsal saatler fırlarken yatağından
binlerce cüz çıkar ağladıkça sesinin tomurcuğundan
ve zulasından koca gülüşlü merhamet







ekim kokar çekilecek tüm fotoğraflar
ve tüm sarılar denize akar
bir tek dudaklarda ısınır kayıp ıslıklar
bir tek nehirlerde değerlenir kağıttan kayıklar







yağmurda açan ateşe benzer gitmeler
kalan korkar giden susar
şiir kadar çırılçıplak dans eder yürek ormanında ateşler
kurşun kadar ani kayar
nereye not düşülür bu sahne
nereye kadarı doğru nakledilir
ve nereye kadar bu yüzle gidilir







en can alıcı renkle boyanır yürüyen gölgeler
rüzgar ayak izlerini örter hüznün
ve ömrüne ömür yürümüş karanlık gibi
büyür küfürler


kum saati yürüyor!






Belgin ERTÜRK