Merhaba usta, merhaba her şeyin içindekini dışarı çıkartıp yeryüzünü ters düz etmiş şair...

Farklı bakış açısı ya da şöyle yazalım; ters bakış ile ters köşeye yatıran nadide bir şiir ...

Okuduğum şiirlerinin içinde bunun yeri bir başka oldu...

Her şiirinde kendini aşan bir şair için zirve yapmak gibi...

Sonraki her şiirinde bu tadı arayacağım usta. Kendi başına büyük iş açtın:)))

İçinde barındırdığı zeka ve hayal gücüyle şaşırtan bir şiir gerçekten de...

İnsan kendisini nasıl ifade edeceğini düşünüyor...

Ben neyin içindeyim ya da içimdeki kim?

Ya da içimde barınan onca şeyden hangisiyim?


Saygılarımla esenlikler diliyorum

Merhaba şiir ve şair
şiir denilince geçmişe dair mini bir yolculuk yapmak istiyorum
şimdilik edinilen bilimsel verilere göre dünyada ilk şair; Enheduanna adında bir kadındır, MÖ 2300 yıllarının birinde yaşadığı biliniyor, bir kralın kızı ve bir rahibe olduğu konusunda deliller oldukça belirgin ve tatminkardır
şimdi de bir kaç şiirine yer verelim

Sen taşkın bir selsin dağlardan inen,
Ah, her şeyden önce gelen,
Ay tanrıçası İnanna, cennetin ve dünyanın tanrıçası!
Ateşin kıvılcımlar saçıyor ve sıçrıyor halkımın üzerine.
Bir hayvana binmiş hanım,
An sana üstünlük veriyor, kutsal buyruklar;
Ve sen işte böyle davranıyorsun.
Bütün büyük ayinlerimizde sen varsın.
Ama kim anlayabiliyor ki seni gerçekten?

Veya:

Hayatım alevler içinde.
O beni dağlardaki böğürtlen dikenlerinde
mecbur etti yürümeye.
Sıyırdı başımdan,
bir baş rahibeye yaraşan tacı.
Bir hançer ve bir kılıç verdi elime,
ve dedi;
‘senin için yapıldı bunların ikisi de,
çevir onları hemen kendi öz bedenine’


Aradan geçen bunca zaman zarfında, insanlığın ve bilimin olduğu gibi şiirinde bir yolculuğu olacaktı elbet, olmalıydı da, çok klasik olacak ama, bildiğimiz bir sürü akımı görmüşüzdür, az çok bilgimiz vardır elbet, bunlara burada değinmek istemiyorum, fakat belirtmek istediğim asıl konu, her dönem kendi dilini, kendi acısını, kendi düşüncesini anlatan bir çok söylem tarzı yaratmıştır ki bu olağan bir süreçtir, zaman kendi dilini doğurmalıydı ve kendi şairini

Öyle bir dönemde yaşıyor ve yazıyorsunuz ki şair
teknolojinin esiri olmuş ruhlarımıza dokunmaya çalışıyorsunuz, herkesin herkesten uzaklaştığı bu dönemde bir kalemle bunu başarmak zorların zoru biliyorum, çünkü gençlerimizde artık duyguya pek yer yok, duygu onlar için zayıflık göstergesi, özellikle şiir okumak dinlemek, şiirle uğraşmak çok banal bir eylem, hele bir öğretmen olarak buna seyirci kalmak ve o yüreklere dokunamamak çok acı bir gerçek.

Şimdi bunları neden anlattım sayın şair, belki bize değil fakat, yeni nesillere yeni bir dil gerekiyordu, içinde duygu olacak elbet ama gizlide kalmalıydı, en belirgin özelliği ise zeka olmalı, zekice söylemler olmalıydı, mantık ile örülmeli söylemlerin temeli ve elbet bir anlama koşmalı her cümle, birde ifade gücü olmalıydı, örneğin "çivinin içindeki ahşaba çaktılar sesimi" bir edebiyat hocası olarak, yüzlerce şairin binlerce şiirini okumuş biri olarak, bu cümleye dakikalarca baktım, bu nasıl bir labirent dedim, neresinden girdim neresinden çıkacağım içimde bir heyecan sorma, şair dedim burada ne hissetmiş de bu hissedişi böyle nasıl servis etmiş, kusursuzca imgeleme sanatı bu olsa gerek, hele sonraki cümleye inme talaşı acaba orada nasıl bir macera var, daha neyle yorulacak bu aklım ve şiir hiç bitmesin istiyor insan, sanki bir kanoya binmişim de Çoruh nehrinde dalgalarla boğuşarak kürek çekmeye çalışıyorum.

"Kötü değilim kuşçu
yüzümde, onun yüzünü özleyen bir kalp var
sarılmanın kolları alıp getirecek bizi kendimize"
duyguyu ne güzel ortaya çıkarmışsınız burada, çok özel bir anlatım
çok özel bir yüz, çok özel bir aşk betimlemesi bu

Bu zamanın bir dili olmalı şair, bu zamanın bir rengi, bu zamanın yeni bir akımı ve öncüleri olmalı
bunu siz çok iyi başarmışsınız, bu gençlerin size ve sizin gibilere çok ihtiyacı var şair.


selametle
ve şiirle kalın

Anlatımı güzel şiirdi
Yüreğine emeğine sağlık
___________________________Selamlar