zaman hüzne ansızın yoğruldu ise
artık yapacak tek şey sessizliktir..
susalım..
susalım ki..
duyulmasın bu figan
anılmasın adım..


...

...

..


Ayakların şimdi hangi
sevda yokuşunda hicrette...

hangi gözlerde sürmelendin sevgili
hangi şerbeti içtin de ayrı düştük
neye yenildim de zulüm’lere uğrattın
kabahatim neydi de kaderin çemberinde
helak ettin ’karun’ gibi...

herkese anlattım da bunları
bir kendime anlatamadım...
geçer dedim oyaladım da
bir kendimi oyalayamadım...

silik bir rengim şimdi
ressamın paletinde...
baştan sona virane
ne kadar dolansam da hacer gibi
aslı yitik
bakışlarım küskün

artık nasibime düşen
kuytu bir köşeden sana bakmak
uzaktan seyre duran vahşinin
can atışı gibi...

kanıma sızan eşgali dağınık bir şehir
aşkın hidayetini ünlesin
gıyabımda öldü, yenildi
mücrime daraldı da
karaya çaldı desin...

ey
yüreğime en derin sızıyı bırakan
ne dersem, bedduası sırıtık...
ne yazarsam, nūshası devrik
anlatamadım...
bilemedim...
minnete geçmedi söylediklerim.

incecik bir telim bugünlerde
neye değsem kanatıyorum
içime içime batıyorum
aralıksız...

öpülesi yaralarım
pervasız...
ateşe
dūçār
..
..

Belma.