’’Kalemler arşı yazıyor kaşı karam
nereye gidersen git değişmiyor ’kader’
izbe kuytuda olsa bakışının fer’i
değişmezdi yazılan..

sabır

sabır derdik yetim kalana
tenha bir sessizlik
çömeldiği yerden ağırlardı tüm pervasız
anları..’’

...


ey gönlümü yerden yere vuran kehribar sessizliğim
senden ayrı heybemde neyi taşırım
neye vurur kalbimin bu övüncü
neye sığar gölgemin hicrânı

yoksan neye yarar ki bu ettiğim kelâmlarım
yoksan çağlar gecenin cengi
boş kalır saçlarımın alazı..

ve an gider
gün biter..


vakit yeşil sandukadan iner kalbime..
alnımda ala bakışlı halin
dizlerimde rüzgarın ecel teri..

şahit tutar adanan vakitler masum bir başa
yüzler eğilir, başlar eğilir
ayrılana dek
söz kalır..
sözler kalır.

....

ve an gider
gün biter..

....

sussam sukut etse şu başım, hangi tufan söker
israf olan mâtemimi..
bu kıyamet bu dem neyin kavgası
hangi küfürbaz dimağın sitemi


ve gün biter
an olur.
....


’’senin sesin şakımıyorsa,özün uçmuyorsa maviye
ve
her gün bir kuş getirmiyorsa seni bana
için gide gide benden gidiyorsan içimde dağlar çöker’’


Emir’dir içimin sesi...

Belma.