Sen daha doğmadan, görmeden bu fani dünyayı
Daha sen hesapta bile yokken, bilmeden yalanı dolanı
Bu gece yarısında nedendir bilmiyorum
Ben seni düşünüyorum, gözlerim yarı açık
Bir uyku ki gözlerimde, sorma gitsin
Kaç kere elimden düştü kalemim.
İnat ettim yazacağım, sana doğmayan seni yazacağım…

Bu kış gecesinde yağmur değil, hüzün vuruyor camlara
Hasretin vuruyor yüreğimin kıyılarına
Kimse görmüyor, kimse bilmiyor
Gecenin sessiz çığlıklarında, düşüncemde doğuyorsun...

Merhaba yavrum!
Gerçekten yalana hoş geldin,
Gerçeğe dönmek için sen yalana geldin
Dilerim hiç yıkılmazsın benim gibi,
Dilerim hiç sevmezsin kalpsiz birini
Ve gizleyerek gözyaşlarını kendinden bile,
Dilerim hiç ağlamazsın…

Yeryüzünde en iyi ben bilirim yürek ağrısını
En iyi ben bilirim, seven bir kalbin nasıl attığını
Nasıl yandığını…

Hiç ummadığın bir anda,
Dağlar kadar sevdiğin, bakmaz olur yüzüne
Ve anlamaz artık seni, sevmez artık sevgini
Çok geceler uyuyamazsın, yemezsin, içmezsin
Ve her şeye lanet edersin
Kendine bile…

Sen böyle ızdırap çekerken o ne yapar bilir misin?
Senden zerre bile taşımaz geceleri
Rüyasına bile girmezsin hiç bir gece
Oysa ne çok istersin rüyanda onu görmeyi...

Ve bir gün, her şeyin yalan olduğunu duyarsın,
Duyarsın en yakın dostundan
O an dünyan başına yıkılır, yaşadığına lanet edersin
Kalbine, ellerine, gözlerine sorarsın
Sorarsın ne işe yaradıklarını bu cansız bedende…

İşte böyle,
Sonunda her şeyin bir yalan olduğunu anlarsın
Ezile büzüle, düşe kalka gerçek aşkı bulursun
Ve gönüllerin sultanına aşık olursun
İşte gerçek bu, gerçeğin en acısı dedim ya yavrum yalan bu…

Manadır insanı insan eden, gerçektir insanı yalandan söken
Topraktır gül teni kendine çeken, korkudur yavrum korkudur
Korkmazı özleten.

Artık ben olmayacağım
Biliyorum batacak güneşim, artık ben doğmayacağım
Yaşantım, hüznüm, mutluluğum sana ibret olsun…

Hüznü bırakıp hep mutluluğa sarılma
Ağlamak varken içinden, sen hep gülme
Hüznü bilmeden, mutluluğa ulaşamazsın
Sevdayı yaşamadan gerçeği bulamazsın
Öyleyse, artık sevmek vaktidir
Öyleyse, artık yanmak vaktidir
Ebedi yanmamak için artık korkmak vaktidir…

Ve sonsuzluk, su sonsuzdur hep akar ya
Gerçek sonsuzdur hiç silinmez ya
Sevgi sonsuzdur hep yaşanır ya
Ve bir gün insan taşınır ya bu kiralık dünyadan
Sen de su gibi, gerçek gibi, sevgi gibi sonsuz ol
Ama güller içinde, huzur içinde, karanlıklarda değil...

Taşınır insan hiç istemeden,
Daha toplamadan varını yoğunu
Her şeyden uzak, sevdiğine yakın
Bir çocuk sevinciyle sonsuzluğa uçarsın
Ve o gün gerçekle baş başa kalırsın