Artık rastlarmı bana giden o günler
Artık çalarmı kapımı o yaşanmış anılar
Ve bir daha olacakmı o deli gençliğim
Bir daha olacakmı o her sevincimde hüznüm.

Hani bir gün, bir aşkla vurulmuştum ya
Hani bir gün bir aşkla tutuşmuştum ya
Artık o yangınım da olmayacak
Bir gece yıldızlar indi yurduma alıp götürdüler bir bilinmeze
Kara bulutlar indi bak umutlara yakıp geçtiler bende ne varsa

Şimdi, senden kalan yığınla anı
Ve tüm İstanbul’a yayılmış o yangının külleri var...

O sokaktan geçmek ne de yamanmış
Ne zaman geçecek olsam, bir titreme sarar tüm bedenimi
Yeni aşka vurulmuşluğumun o saf heyecanını yaşıyorum yeniden
Sanki sen hala o penceredesin
Sanki sen her an karşıma çıkacakmış gibisin
Ve ben hala seni bekliyorum sanki o köhne kahvede

Gelip geçerken o sokaktan sanki hep umutlarımı çiğniyorum
Biliyorum, artık rastlamaz bana giden o günler
Artık çalmaz kapımı o yaşlanmış anılar
Ve bir daha olmayacak o toy çağım
Bir daha olmayacak o deli gençliğim

Doğan her gün benden bir şeyler çaldı
Önce umutlarımı, sonra güneşimi çaldı
Gün ortasında, güneşsiz kaldım
Hep vuruldum, hep kanadım, hep aldandım
Kimse bakmadı yüzüme,
kimse ortak olmadı bu eşsiz hüznüme
Ve sonunda anladım...