Yüreğimdeki hüzün artık yüzüme yansımıyor
Kimse görmüyor artık terkedişleri, ihanetleri
Her gün benden kaçan parçamı kimse görmüyor
Her gün nasıl öldüğümü kimse görmüyor...
Sen görmüyorsun...
Ben görmüyorum ...

İstanbul’un buz ayazı gecelerinde, sıcak bir tebessüme hasretim
Sensizlikten üşüyen ruhumu yalnızlığıma sarıp ısıtıyorum
Umutlarımı yazmıştım içimi eriten gözlerinin buğusuna
Yalnız bırakma beni, yokluğundan çok korkuyorum…

Bu gün gidişinin kaçıncı gecesi bilmiyorum
Kaç kere ölümlere çattım
Kaç kere kıyısından döndüm hayatın
Kaç kere kaçıp gitmek istedim bu anlamsız hayattan…

Bedenim yalnızlıkla tutuşurken sensiz gecelerde
Sıcak bir nefes, tutunacak bir dal arıyorum
Merhamet bekliyorum bana bakmayan gözlerden
Merhamet dileniyorum beni umursamayan yüzlerden…

Öyle dağıldım ki artık ben beni bulamıyorum
Aynaya baktığımda gördüğüm ben, ben değilim
Sana baktığımda gördüğüm sen, sen değilsin
Bu kalp benim değil, bu yürek benim değil…

İsyanım kimseye değil sevgili
Kaderime değil,
Senin veremediğin sevgine değil
Benim veremediğim sevgilere değil,
Beni yüz üstü bırakanlara değil
İsyanım sadece kendime…


Şiirime yorumuyla can katan Faruk CİVELEK arkadaşıma teşekkür ederim...