Karşı mahallenin kötü çocuklarıydık
fakir ama mutlu kölelerin suç mahaline girerdik
her defasında severken sobelenirdik sokak kedilerine
ruhunu satmış yoksul perdelerin arkasında
aç gölgeler büyütürdü iblis
her defasında
haylaz düşlerde muhbirlenirdik...



Siz hepiniz ölü takliti yapardınız
Tüm failler öldürme fiilinden özgür
Ruhunuzun alacakaranlığına sızan gölgelere biat edip
Sonra nerde yenildiyseniz kötülüğe
Orda ağlardınız halinize...



Dedim ya tüm yoksul köleler gibi mutluydu sokağınızın pencereleri
ölü kadınlar geçerken önünüzden sıtmalı duygular içindeydiniz
her gün bir gül eksilirdi ilkel bahçelerinizden
bilmediğiniz susmanın acısı bağırmanın acısından daha büyük
sonra annesinin melek olduğuna inanan çocuklar
devlet babanın asil şefkatiyle sokakların en sadık müdaimi
dedim ya cenneti inciten çocuklarıydık yer kürenin



Sarıdır bundan sonra tek rengi gözlerinizin
kirpiklerine kan sızan PINAR’lar suyun safiri
uykularınıza kefenle gelen çocuk gelinler
ilkel düşlere sığınan soyut gözlerinizle kör
dilsiz lalı ziyan zalim bir megalomani hükmünde
karanlık bir çağ geçişidir ruhumdaki sızı..



CC_