Kalbi siyahtı tiranın
yeşilini beklerken kök
toprakla Tanrı arasında
çığlığına diz çöken rüzgar
baltasında kan sıçrayan celladın
ve ışığı kesen karanlığın
kırılma sesini tutup size getiriyorum..



Geceleri ben duyuyordum ağlayan zeytin ağaçlarını
Sessiz derin kuş kanadında acının kıpırtısı
zihinde susun’ kalbinizi dinleyin onun yerine
ya da korkmadan konuşun yüreğiniz kadar
Kelebek ölüsünü öpün mesela her sabah
çözülemeyen üç denklemi anlatın bana
nasıl yaşanır bu dünya..



Yaşlı bir kavak ağacı dinledi beni
bir şair ölürse dedi gölgeme defin..
bir şair ağlarsa sevin
yeşile bulanmış yumuşacık bir ruhla
gökyüzü göz hizasında bir çizgi
çöl ölü yeşilin iskeleti..


Zaten düş olan rolünüzde
her nefes alışınız bir ağrı
ne varki bunda demeyin
Harukulade gülümsemesi bir bebeğin
çocuğunu emziren annenin
sevgilisinin elini tutan bir erkeğin
bir zeytin ağacı gölgesinde
zifiri karanlığı gözlerinize bağlayanları
görün diyedir
Işığın ve Ağacın HATMİ..



CC_