Kendi kendimin yansımasıydı gördüğüm
aslı gölgesine benzeyen her mutant da
bir yaşam formuydum özne siz
kendi kendimin masalıydım
dedem korkutmuştu geceyi
kendi kendimin ürpertisiydim
okumasıydım yoğun sesizliğin
kendi kendimin yalnızıyıdım
kendi kendime hümünal bir sızıydım
kendi kendimin diğeriydim
kürdüydüm ana tarafından
çocukluğumu asıp gittigimde
yoksul bir köy akşamıydı vakit
kendi kendimin failiydim
legal sınırlardan geçip
tanrının vaad etmediği topraklara
göç ederken-
kendi kendimin ihbarıydım
kendi kendimin suç mahali
kendi kendimin tutarıydım
hacz edilmiş şiirlerde.

Kendi kendimin rüyasıydım
hep düşerken uyandığım
kendi kendimin yarı çapıydım
kişi başına düşen her acıda
kendi kendimin yarasıydım
ne de olsa içime bakmak olası değildi
sesin suya bakması gibi titreşen bir yüzdü çizgilerim
tüm zamanların kum saatini kırmıştı sağır zangoç
Kendime kehanetim Nostradamusdan önceydi..



CC_