Biliyorum
Son yorgunu ben değilim/sabrın
Umut ve dua arasındaki bekleyişimin
Mecalsiz bırakarak ruhumu
Yarına kaç var sorusuyla oyalayıp
Emeksiz bir sevdanın kollarında
Bulamazdım kendimi
Öyle ya
Sevgi de, emek ister/değil mi

Nasıl bir efsun
Ya da nasıl bir büyü ki bu
Gözlerinin derinliklerindeki saklı izleri gecenin
Aşkın hangi doğrusuna götürür hayalleri
Bir duvağın parıltılı tellerine bağlayıp da boynumu
Hangi umudun darağacına asar bedenimi
Ya da, hangi Ermiş’ten destur isteyeceğim
Aşk için
Yanmak için
Ummak için

Ay’dan yana kırgınlığımı nasıl/getireyim dile
Bir mum ışığına muhtaç etti diye beni
Ya yıldızlar, onlara ne demeli
Ah koynunda uyuduğum rüyam
Sen de gidip
Baş başa bıraktın ya, benle/beni
Şimdi susuzluğumu gidermek için
Hangi uyku, gelip öpecek bu teni

Ey sabır
Nasıl biriktirdin bu kadar bekleyişi
Bin yıllardır acı çeker yürekler
Söyle
Hangi dağın gölgesine sakladın güneşi
Bak (!) her gün batımında
Bir savaş daha kaybediyorum
Yok oluyorum
Dün gibi

Bir katre mutluluğun peşinde
Bir ömrü feda ettiren sabır
Şimdi senin yaptığın da, marifet mi

İbrahim ÖNÜÇ