Sözlerim kör birinin defterinde, ömür boyu göremeyecek
Söyleyecek bir dil, tutulacak bir el mahşere kadar sürecek
Sevgiyle öfkem birbirine kenetlendi, nefretim gülecek
Bu denli ölüm sessizliğimin nedeni delirten kesinlik, bir gün bitecek

Evrenin benzer kutuplarıyız yaklaştıkça birbirimizi itiyoruz
Protesto ettiklerim yüzüme çarptı, hayallerim hataydı
Soruşturuyoruz ama konuşmuyoruz, araştırmak yanlış anlaşılır
Bozuk para misali harcıyor bizi duygularımız, artık yok vuslatın zamanı

Sönük renkler pürüzsüz düşleri alt etti, güzellikler kirli
Tertemiz yürürdü bendeniz, en ücraya sürüldü kalbim
Keskin tavizler verildi, bizim gibiler boyun eğdi
Eksiklikler biçimlendirir bilincimi, sezgilerim güçlendirir direncimi

Karmaşa başlar paranoyalarımla, kurtaracaklarım var
Kargaşalarla kuruntular artar, paradoks evham
Kaçamak yapanlar konuşmazlar, kendine saygısı olmayan susmaz
Sanrıların saçma sapan, sırtını dayadıkların alçak

Yalanlar gezegenlerin güneşin etrafında dönmesi gibi
Tetikte sikik sahteliğin, gerçeğin gizliliğin
Öğrenildikçe endişeleriyle küçük düşen ürkekler, bu mu erkeklik?
Agresif aferist ahenkli alegori şekliyle hileli biri, yaşı gelince sözde alim

Aşırı sekülerizm intihara meyil ettirir, böyle düşünen Azer Baba dinlemesin
Beynimde ki fikirler senelerce kin güden millet misali
Müthiş bir güvensizlik içimde, şüphelerim bitecek gibi değil
Yaşamın her zerresi ihanet sanki, maskeli hislerin samimiyetini sikeyim