sabahı zor ederdin ince sahici bir yapışkanlık burası
gözlerimin içine bakardın bazen gözlerimiz sevişirdi
doyasıya bir doyumsuzluktu sabahlarımız ilk çaylarımız
tedirginlik girerdi aramıza bakışlar öncelikle flu sonra sonrasız
elbiselerine bakardım baktığıma bakardın başkalarına yalandın
ama başkalarının yalanı değildin en çok benim doğruluğumdun
seni severdim kimse anlamazdı tanımlamazdı bu nasıl sevmekse bu
aklıma başka hiçbirşey girmezdi aklım fikrim heyecanım sende kalırdı
seni alırlar götürürlerdi dünyam kararırdı herşey havasız tavanarası olurdu
uzun cümleler kurardım seni yanımda tutabilmek için kişiselleşirdim seninle olabilmek için
hayranın olurdum ne giysen gözlerime yakışırdı gözlerim seni benden çok severdi
gözlerime hakim olamazdım bakışlarım seninle sevişirdi sen bakışım olurdun
neye baksam senleşirdim
herşeyini isterdim şekilsizleşirdim senin gülüş şekline bürünmek isterdim
hava sıcak olurdu dudaklarını ısırmak isterdim kaşlarınla sağsalim yaşamak
ne ilk yaz ne güz ne kış tek mevsimim senin sesinle soluğum kesişirdi
seslerimizin kesişmesi mevsimlerimdi kesişirdik sen şekerleşirdin iyice
bırakmak istemezdim karşımda öylecene durman yeterdi otursan derdim
hiç kalkmasan aşkımız karşı karşıya olsa çocuklarını getirsen sevsek sevsek bu hiç bitmese
senleşsek şenleşsek bir potada erisek....
.....

ben karşına otururdum
yeşil gözlü ve anti sosyal
uyumsuz sanatçı taslağı güya
şekline bayılırdım bu sendin şendin şendim
senin gözlerinden acı bir kahve alırdım
kırk yıl hatırı olurdu
sevişmeliydik evlenmeliydik çocuklarımız olmalıydı
sözlerini dinlemeliydim
sana kul köle olmalıydım
mutsuzluk semtimize uğramamalıydı
okul zilleri çalmalıydı
öğrencilerimiz olmalıydı
sevmeliydik
sonbaharı düşünüp
bir odaya kapanıp
serserileşmeliydik

Kağan İşçen





(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.