acımın sınırsız imparatorluğunda
zümrüdüankanın tüyleriyle döşenmiş
bütün tahtlar emrine amade
sırmalı ipekli öpüşler kul köle sana
ister kurul tek tek her birine
ister yak yık kaf dağı manzaralı sarayımı
varıncaya dek son penceresine
al bütün hazinemi dağıt
düşmanlarıma ve en sevmediklerime
mecnunsam ancak katlanabilirim
bu bezirgan ruhlu leylalığına
mecnunsam
aldırmam ne saraylara
ne evrenin yanmışlığına

sade bir bakış bırak hayal olmadan evvel
ölü mezarlığı zannedilmesin yüreğim
gitmenin sırrına ermiş bilginlerin
eşiklerinde çok ezildi düşlerim


git

yanmak sudan bir bahane artık
adımlarının her birini mezarının çukuru belleyen gözlerime
lokman doğarken yazmış yolumun çıkmazlarını
ateşi ışık ışığı aşk bilip yanmak düştü kaderime

























...................................z.ersoy