akşam rüzgarı
fırından taze ekmek kokusu taşır
yukarı mahalleye

bir baba
bu sene gidemeyeceksin kızım der
sınav için dershaneye
biraz daha sabret
belki seneye

akşam rüzgarı
kenarına allı pullu
köşe dönmece hikayeleri taşır
yukarı mahalleye

bir anne
ocakta kaynayan tencerenin
içinde pişenin
düşe ait olmadığını bilir
kapı çalar o anda
yüzlerde saniyelik gülümsemeyle
hoş geldin denir
baba-haneye

akşam rüzgarı
cinayeti taşıyamaz sırtında
sigortasız çalışırken
tersanede boşluğa düşen
yüzü kirli sakal işçinin cesedi
borcunuz doksan lira diye tutturan
ambulansla gelir

bir çocuk
senede bir gün de olsa
hafta sonu gideceği
denizi düşlemektedir

akşam rüzgarı
düşleri alabora olmuş
genç kızın saçlarına
tütün kokusu takar durmadan
ve ne zaman gülümsese
yoksul bir maske yapar yüzüne zaman
hiç acımadan














...................................z.ersoy