Şimdi bir yaz vakti.
Yüreğime serpiştirdiğin güzelliklerle,
sesleniyorum sana.
Gün batımının doğuşunu seyre dalıyorum,
Ebru’li akşamlarda.
Karanlık gecelerim,
kabus dolu düşlerim,
artık hepsi,
ebedi bir kış uykusunda.

Yüreğimi yakan,
içimi parçalayan,
bitmez tükenmez kederlerin,
artık son bulma vakti.
İki seven kalbin mutluluk dolu Aşk’ı.
Renkli düşler,
ve sonsuz gülüşlerde saklı.

Gözlerindeki masumiyet ile
hasret dolu gecelerime doğan güneşsin.
Berrak,
tertemiz,
beyaz bir sayfa açtım kendime.
Ve içinde bir tek sen varsın.
Ebru’li düşlerimin sahibi,
Yaşamıma can katan,
koca bir hayatsın sevgilim.
Koca bir hayatsın.

Biraz seni bana,
beni de sana katıyorum.
Rengarenk oluyor o anda ikimize dünya.
Ve görüyorum ki,
geldiğimiz son nokta.
Ayırmasın MEVLAM,
bu iki seven yüreği ebedi mutlulukta.

Son bulmayacak Aşk’la sende kalsam.
Durup bir daha kalsam.
Bir daha.
Hiç bitmeden,
hiç gitmeden,
sonsuza kadar sende tutuklu,
Müebbet olsam be sevdiğim.
Cennetteki son maabedimmm.
Şimdi benim rengim,
ne sarı, ne de mavii.
Gözümün görüp,
gönlümün alabildiği her yer,
Artık bende Ebru’liiii...

Yazan : Recep Hamza