Zanlarından yorulduğum hayat ne de sıkıcı
Bırakmıyor hengameleri bir türlü veriyor acı
Bir tek o var hazır daima ve de baş tacı
Yanarken sıcaktan serinsin,kışınsa yakanımsın sazım.

Kimle paylaşmak istesek darı,geldi duymazdan
Tozu dumanı gidince hayatın, oldular harman
Neme gerek zorda kaçan dost ve aşiyan
Müşkülümde de hep yanımdaydın,vefakar sazım.

Yollar gibi kıvrımlı ve nazendedir huyun
Ustasına düşmemişsen kulak çınlatır sesin
Gönül dostuna sen yarensin,ne de güzelsin
Paslanmış şu gönlüme hayat verensin sazım.

En zorları dayansa kapısına vuslatın ne çıkar
Alışkındır usuller, makamlar başka başkadır
Perdelerinden çıkan nameler kansere çaredir
Hekim neme gerek, sen bana ilâçsın sazım.

Derler ya, saz çalmayan tel kadrinden ne bilir
Seni tanıyanlar ancak hürmet ile dinler,kulak kesilir
Yosunlanmış kalpleri,köhne gönülleri de doyurur
Motivasyon sen varsın,bana hep kârsın sazım.

Yalnızlığa düşenlere en güzel, candan bir yoldaş
Teselliyi sen ne dost ara, ne de arkadaş
Vur ki teline çıksın melodileri ortaya, yavaş yavaş
Sen beni sevdin ya ezelden, gerisi riya,telaş.

İsterse insan bulur her çıkmazda çözümü
Bağa girmek değil mesele, yemektir üzümü
Dize kadar yağsa da kâr, üstelik yaz günü
Yine kurtarıcıdır o, güldürür garip yüzü.

Ben buldum çareyi dostlar,aslı duttan gövdede
Muhabbetin en güzeli sazla olur elbette
Kimi bu duruma biraz tuhaf,garip dese de
Vazgeçmem sazımdan asla, o hep benimle.

Bir gün gideriz elbet biz de Hak yoluna
Birikmiştir sazımla onca anı, hatır bilene
Geride kalansa hoş sedadır şu gökkubbede
Selam olsun sazıma, bana sakın gücenme.

Oğuzhan KÜLTE