Bilinmezin bilindik öyküsünü yazıyorum
Bir tabu ise yüreğimin hala yıkılmadığı;
Bir dua ise annemin üstüne titrerken
Ve gölgem
Ve yüreğim
Hele ki seyyah bir imgenin nazarında
Kaynayan içim sıcak su kıvamında
Y/andığım kadar mutluyum
Yakmaksa ne haddime?

Yalnızlığım adam boyu ve dokunduğum
O rahle
Elbet inancın mukozası
Ve aşkın
Hidayete ermekle iştigal bir semazen
Göğün katlarına kat çıkan yürek
Tebessümler ektiğim gönül tarhım
Kıyamet öncesi yaşadığım mutlak son
Ölümle restleşen imgeler
Ve tembel rüyalarımda
Iskaladığım mutluluk;
Gayrısı alkışladığım
Sonla başa kaykıldığım
Baştan ayağa hatanın ve yanlışın ta kendisi;
Rüştünü ispatlamış bir hakkaniyet benimki:
Rabbine âşık ve yakın;
Aşka tutsak ve meftun
Kıvancın iştigali elbet hoşluk yüklü bir gazel.

İndinde mevsimin dökülmüş yapraklarım
Rengimi muhafaza ettiğim
Yüzüme vuran pembe ve ışıltılı gözlerim
Özümde saklı ne ise sözümle iştirak
Şimdilik bir terennüm
Yarına da Allah kerim.

Aşkın tutanağında en ölü iklim yeislerim:
Kozamın çatırtıları ihya olası hangi rüzgârsa
Kendimle yetinmeyi dilediğim bilebildiğim
Her eksen ve aksan
Kanayan yaraların kök saldığı bilumum acıların
Handikabı
Kopacak düğme nasıl ki ilişmedi iliğine.

İlmek ilmek g/ördüğüm rüyalar
Vadesi dolup da şiirin
Hayatla aram nasıl ki limoni
Şimdime dokunduğum her v/akit
İzahı mümkün olmayan bir yolculuk benimki
Tutuşan yangının ilk kıvılcımı doğdu madem
Aşktan ve matemden yana dokunulmazlığımla
Resti çoktan da çektim iblise ve lanete.

Hurra acılar yeltendiğim her hece
Kavrulan mevsimin dayattığı kendi halinde bir hikâye
Olsam bile yazmaya doyamadığım her gecede
Saklıdır maruzatım ve ömürlük yanılgılarımla
Pekişen iç sesin teselli bulduğu yıkılmaz tek ilke
Elbet sevginin dokunulmazlığı
Vücut bulan yürek ikliminde.