Kurşun sesleriydi uykumu bölen,
Korkuyla yaşamak kolay mı sandın?
Gözümden gitmiyor acıyla ölen,
Söyle, benim gibi kaç defa yandın?

Bombalar yağdıkça titrer dudaklar,
Sineye saplanır dallar, budaklar,
Takdire engel mi, bilmem adaklar,
Bir kere sorsalar; nasıl dayandın?

Kimi bomba yemiş, kimisi mermi,
Çeneden süzülen yağmur mu, ter mi?
Sonunu bilemem; hayır mı, şer mi?
Bir pembe yalana nasıl inandın?

Bir yana bıraktın okla, yayını,
Sen de bu zulümden aldın payını,
Son darbe çatlattı gönül fayını,
Kâbuslar görürken yeni uyandın.

Kandan besleniyor bütün caniler,
Savaşın mağduru piri faniler,
Korkusuz yaşamak ister kaniler,
Ne ekmeğe doydun, ne suya kandın.

Özgürlük vaadi atılan yemdi,
Gücünü yitirdin, mahkumsun şimdi,
Seni bu hallere düşüren kimdi?
Kendi katilinle ayrılmaz candın.

Sabri Koca



*Kani: kanaatkar, fazlasını istemeyen