Kelimelerin Sükunetle Uçuştuğu,
Mor Zambaklı O Son Gecelerde
Asude Bakışlardı Hep,
Kalplerimizdeki Prangaların Dilini Çözen..
Sessizliğimizi Yamaçlarında Döndüren
Nice Nar Dudaklı, Leylak Yanaklı Baharlardı,
Düşlerimizdeki ’Biz’ leri Yerle Bir Eden...



Kaç Sevdanın Pınarından Akıtmıştık Oysa,
Bal Şerbetten Koyu,
Sudan Akışkan, Kıvamsız Kanımızı.
Kaç Zahmetsiz,Eleksiz Sitemler Doldurmuştu;
Sükutsuz, Mağrur, .utangaç Kulaklarımızı.
Ayrılıklar mı sarmıştı Yoksa;
Pervasız , Utanmaz Yalancı Dudaklarımızı ?
Oysa Yorgan Altında Gizleniyorduk..Gizliyorduk ,
El Değmemiş, Bakire Utançlarımızı...



Şimdi Yoksunuz..
Gönüllerimizin Kabuğınu Delen Sevda Kurtları.
Kaç Nicedir Hasretiz Size!
Ayrılık,
Bir Peri Kızı Gibi Konsada Musalla Taşına.
Bir Pergelin İki Ucunda,
Buluştursun Yine Bizi Kader,
Dönüp Dönüp Aynı Noktada...



Tutsak Olsada Zırhı Tunçtan Sevdamız,
Umursamaz Bir Eda Curnatasında
Acemi Miço’ lara Teşkil,
Her Gözyaşımızda Kürek Çeker Dururuz Biz.
Kararlarımızda ve Kusurlarımızda Boğulmamak İçin..
Sevdayı Pey Diye Öne Sürmek.
Ki Süreriz !
Kaç Yiğit Yüreğin Harcıdır ki Bilinmez.
Lakin,,,
Ağlayan Bir Kısrak, Eğerinde Gülemez..!


Gülşah Kolsuz