Gözlerimiz yıldızdı!
Ve biz,
İzlo’nun doruklarında yıldızlara kurşun atmıştık.

( Aşk, 7,65 ’ likmiş. Oysa sınırsız sanmıştık ! )


Yay kemanda geziyor şimdi,
Acılar kalbimizde.
Bizde mi lanetlendik yoksa
Sisyphos ’un azabıyla?
Her gece aynı boğuluş.
Bu üstümüzdeki saklı kalmışlığın azimeti neden ?
Korkuyorum yaşamaktan.
Senden...


Ben;
Saati kurulmuş aşkların,
Saniyesi, zamanda kaybolmuş bozuk pili...

( Yüzyıllık yalnızlığımla sevmiştim seni )


Talihim gibi konmuştun omuzlarıma.
Hayatla, kıyasıya bir oyun oynuyordum.
Sevgili Maxel Mirzam!
Bir şiir yazıyor,
Sana iki karalıyordum.

Sen gözlerini kapayınca,
Gece kınından,
Ben canımdan sıyrılıyordum...


Şimdi ak düşerken gecenin saçlarına (!)
Gitmeliyim.
Bir sigara içimlikte olsa
Yalnızlığı yaşamaya


Aşk dediğin neki ?
7 göbek, 9 düğün. Rahimde yazılıyor.
Aşk dediğin gözyaşına muhtaç.
Öyle birden gelip gitmiyor...!




( Geceler bir sarhoş gibi koynumda sabahlıyor.
Ağlarken hıçkırmıyorum. Sessizce ’kan’ kusuyorum...! )

Gülşah Kolsuz
Ankara