1
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
637
Okunma
Şu duvara vuran gölge, benim değil
Şimdi arkamda durmuyor, kimsenin ışığı
Ne bu ranzada yatan benim
Ne de bunları yazan
Bunları kağıda döken eller
benim değil
Bu soğuk bina, gri gökyüzü
Akan su benim değil,
Yollar, ağaçlar, kuşlar kılavuzum değil
Dünden kalan izmarit
Çekilmeyen oltu taşı
Terimi sildiğim mendil
Kapıda duran botlar
Şu taşı bitmiş çakmak benim değil
Yakmaz tütünümü yakar
Kavurur beynimi
Lakin yanan yürek benim değil
Bir başkaldırı olmayıp olana
Olup da bitmeyene
Arşa çıkan feryadı figana
Tel tel dökülen
Döküldüğü yerde ağaran saça
Her şeye ama her şeye
Oku’san da okuma’san da
Bu nihayete eren sözler benim değil
Mehmet Muhlis ŞEPİK
5.0
100% (4)
Cevap Yaz