"huzur evinde bir amcanın sohbetinden kalanlar"

Sorma evlat sorma çektiğim çile
Anlatmak istedim gelmedi dile
Evim ayalim var hepsi nafile
Derdimi dinleyen kalmadı oğul

Mazideki günler gelir yadıma
Bakarım yanarım kendi adıma
Kulak veren olmaz şu feryadıma
Bu dünyada yüzüm gülmedi oğul

Burada hiç dinmez gözümün yaşı
Özlerim annemi abla gardaşı
Bir hanımım vardı gönül yoldaşı
Yıllar hasretini silmedi oğul

Gençlik elden gitti, tükendi beden
Neden böyle olduk bilmedim neden
Gel de sitem etme, çıkma çileden
Felek prangamı salmadı oğul

Evlat koyup gitti, bıraktı naçar
Ne bir haber yollar, ne kapım açar
Bırak görünmeyi görende kaçar
Halim nedir diye bilmedi oğul

Hiç mi hasretimle yanmaz kavrulmaz
Hiç mi baba deyip adımı anmaz
Hiç mi haktan korkmaz, kuldan utanmaz
Tek bir defa bile gelmedi oğul

Yemek döktüm diye sofrada döver
Gelin mırıldanır yüzüme söver
Beni aşağılar kendini över
Vaziyeti içim almadı oğul

Takatim tükenmiş, gücüm azalmış
Gözüm mazilerde hayale dalmış
Malım da mülküm de onlara kalmış
Hayır dua eden olmadı oğul

Mehmet Muhlis ŞEPİK