Hayat dertlerle dolu küçük kız!!!
Kaç yaşında olursan ol
Devirdiğin asırdan çok derdin oluyor
Küçük büyük demeden öldüren hastalık gibi senide bi yerinden bi zamanda vuruyor işte

Göz kapaklarının bazen sadece ağlamak için kapandığını düşünüyorsun
Daha çok için sızlıyor
Her şey bir kaosa döndüğü anda birde yetmiyormuş gibi aşık oluyorsun
Gelde dillendir şimdi dilden anlamayan insanlara

Bir masada bir çay oluyor belki
Belkide binbir masada bir çay içebileceğin kişi, yok karşında

Rakamlar üç yüz altmış beşi vurdukça sanada vuruyor hızlıca
Alt dudağını büzerek ağlayan çocukçasına
Paylaşıyor insan tertemiz kalbinide, ölüm gerçeğinide
Aynamız aynısı aslında

İnsanız işte acılarımız duygularımız bir yastıkta saklı
Ah o yastığım
Günlerce yıkamayıp sadece ağladığım
Hani kulaklara biraz su kaçarya
Yüzünün yanındaki saçlar ıslanır
Yüzüne ateş basar
O yastık hep bi ters çevrilir
Burnundan nefes alamazsınya

Öyle an geliyor ki sabırla ilgili tüm ayetleri okuyorsun yatmadan önce
Yarın daha güzel olursa ümidiyle
Verilecek ödülleri düşündükçe bu fani dünyada
İçin ferahlıyor
Anlatmak istediğin insanlardan daha büyüğünün varlığını öğrenip ellerini açınca

Kimse anlamaz seni küçük kız
Kimsede anlatmaz zaten övülmüş bir iş yapmadıkça
Öyle nankör ki bu varlık
Baban da olsa
Sana daha iyilerini anlatmak isterdim ama
Bende görmedimki daha

Hep iyi insanlarla karşılaş sen
Hep top sahasındaki bağırışları duy sadece
Kulağına kavga ve şiddet dokunmasın
Çarpar küçük yüreğine yoksa
Benim gibi ömür boyu unutamazsın

Ben gözlerimin altına baktıkça simsiyah çocukluğumu görüyorum orda
Göz altı torbalarım simsiyah
Babamla çıkıp alışveriş yapamadığım, saçlarımı taramadığı, bağrına basmadığı günleri taşıyorlar orda
İşte bak orda şefkati arayan iki çift gözümün altında

Ama yaptım yapacağımı
Dün söyledim
Biraz geç olsada
SENİ ÇOK SEVİYORUM BABA

Oysa ben hep o adamı korurdum
Fakiriz diye bir şey istemezdimki
Ah küçük kız!!!
Ah o marketlerin alt katına inipte bebeklerin paketinden delik olan tuşlarından basıpta konuşturduğum mutluluklarım
Üç saat o alt kattan ayrılmazdım
Çünkü alamayacağımızı ve birazdan eve gidersem o pembe kolileri göremeyeceğimi biliç altım çoktan öğrenmişti
Mor bir tarak kutusunda halâ aklım
Annemin elimi sıkıpta alamam dediği günleri hatırladım

Bu yazılarımı yazarken yediğim çileğin kıymetini hatırlıyorumda
O zamanlar pazarda annem görmeyeyim diye o reyona sokmazdı bile
Küçüktüm ama
Karşı komşuda görüncede anlamıyor değildim

Bir kaç yıl geçti
Durumumuz değişmedi
Kiralık evler içinde yaşadığımız hayat geçti
Önce hayatımdan
Şimdide gözlerimin önünden

Ah küçük kız!!!
Veresiye girdiğim sınavları hatırlıyorum
Allah bir yerden yürü dedikçe yardım ediyor merak etme

Jetonumun olmadığı boş avuçlarımı hatırlıyorum
Müziği çalan lünaparkta
Hep izleyici banklarında
Bir kerede ağlamadım
O bile iyi gelmiş bana

Komşu kızının barbie bebeklerini hatırlıyorum
Her akşam eve giderken bırakmak zorunda kaldığım aklımda bir cümle; heves etme

Sonra yerli malı haftası geliyor aklıma
Zeytin ekmek yerken sınıfta kimsenin olmayışı
Ne zaman olsa içim burkuluyor
Birinci sınıftım ne de olsa

On sekiz yaşıma geldim ama
Çoğu şey
Bakıyorumda yuva yapmış kursağımda
Bak küçük kız!!!
Olurda anne olursam
Beni çok yargılama...