Gıdım gıdım
Avuç avuç tükenen bedenimize
İman yüklü ruhu giydirmeliydik
Sırat çok ince

Anne!
Duy beni olurmu?
Lâl olmuş dilimi sürsem avuçlarıma
Canım vicdanlı cümleleri ister mi kanıma?
Bugün gideceğim merak etme
Araf’ta bekleyenlere
Sana hikayede getiririm
Gençliğimi anlattım baş ucu defterimde
Uyumadan önce okursun yine
Bu gece yanımda kal
Parmaklarımdan tut rüyalarıma gir olur mu?
Alnımdan okşa ki nefesim tatlansın
Saçlarımı da tara olur mu?
Günahlarım dişli taraktan bir bir ayrılsın.
Babamı çağır anne!
Sesi bana güven versin.
Sakalları gıdıklasın tenimi,
Yoksa Benim saflığım zinaya meyilli!

Tenim ve bedenim
Ayrı ayrı hesapladığım kipriklerim
Kalbimin ortasına salıncak kurmuş hayallerim
Bir çocukluğum vardı benim
Sekseği çizdikçe çizen
Taşa basa basa saymadığım yanlışlarımla
Yalana dokundum Efendim

Üşüdüyordum yoksulluktan açtığım gönlü boş dualarıma
Sızlıyordum yarım yarım bıraktığım sevda konulu başlıklara
Uçurum hiç bitmiyordu sanki
Sanki ne düşüyordum
Ne de bir el beni Hak’ tan tutarcasına
Alıp yolluyordu tövbe kapısına

Bir çocuk küstü bugün yeşil salkımlı kirazlara
Bir uçurtma takıldı bugün yağmurlu bulutların sisli bakışlarına
Gelme dediğim acı gelecek sarıldı
Bir umudum kalmıştı
Sadece O’ na dayandı

Kıpırdamayan dilimde çığlığım bir anaya
Bir kız çocuğuyum ben aşkım babama
Ne hikayemi bilirim ne kendimi
Okşanan saçlarım artık kocaman bir uykuda

Sevmeyi bil
Seni seviyorum diyebilmeyi
Duymadılar sesimizi
Kıvranan gençliğimizi...


Bir oda dolusu ağıtı kazıdık içimize
Ömrümüzün hayallere bir kalalarını yitirdik dünden
Zindana çevirdik penceremizden görünen bir damla ağıtlık dolunayı
Güneşi gündüze yakıştıramadık
Teni ruhla karışan gölgeye yakıştıramadık
Sevgiye aç kaldırımlarda, asfaltlarda
Ben sandığımız kimliği alıpta taşıyamadık


Çekip gitmek istedik ufak ufak adım adım
İntiharı süsleyip pülleyip kopardık yeşil olan her sevdadan
Güzel bir şey sandık
Hoşçakallık cümlelere bu yüzden alışmıştık