Acımı neye yansam
İçimi rahatlatsam
Döksem şu boğazımdaki durmuş taşıda
Biraz rahatlasam...


İçimi acıtan hidâyetemi ağlasam
Kendi kendime çektirdiğim acıyımı
Sessiz hıçkırığımı kalbimde yankıladığım
Bu geceyemi anlatsam?

Sadece kalbimin ekmeğini yesem
Hakkımı ödeyip gitsem
Şu dünyadan elim boş dönmesem ruhlar içine
Rezil olmasam pişmanlığımla keşkemle


Çıkarsalar sol kolumdaki yangın yerimi
Parmaklarımın uyuşukluğu
Halâ geçmedi

Kimseler duymaz
Kimseler görmez aklımdaki isyan çığlığımı
Kimse dokunmaz bir parça duama
Aldığım Ah ları Allah kabul etmedi.


Tek söz söyledim
Bağırarak söyledim
Kimseden korkum yok
Kaybedeceklerimi ben mutlu olmadan kaybettim.
Duygusal tenime dokunana bir daha ağlarım
Çok yaktılar acımadım...

Kimse küsmese birbirine de içim mutlulukla dolsa
İnsanları hep iyi hatırlasam
Güzel hatırlasam
Gözlerim buğulanmasa
Bir hiç (insan) uğruna

Hatırlamıyorum gülüş çizgilerimi
Asık suratlı bu ben üzerime hiç güzel gitmedi
Sadeliği ararken hüzne boğdum
Simsiyah asil gözlerimi
Cesaret kırmızıdaymış oysa
Mutluluk kızılında gizli

Gülümsemeliymişim
O kara beni hiç iyi etmiyor
Etmedi.