Bir yalnızlığım var
Kimseye anlatamadığım kadar büyük
Kimseye yer edinmeyecek kadar da dar
Bir o kadarda kuytu köşemde
Hiç sesi çıkmıyor çıkaramıyorum bir türlü

Her şeyi uzak bana
Kalbi uzak; gözleri uzak, duyguları uzak
Aslında yanımda ama hiç olmamış gibi
Aidiyetliğimiz mesela
Doğduklarım, büyüdüklerim yokmuş sanki
Evlenince var oldum zannımca
Yada büyüdüm
O bende değil
Bende onda yer edinemedim zaten
Büyüdüm büyüyeli çok kötü dünya
Çok saf bilirdim bildiğim her şey i
Ama sinsi kılıklı dinci bilmediklerim
Sevabıda günahına katan


Affet beni
Yada affedil
Bende yer edinemedin

Şimdi seni daha iyi anlama saati
Kapalılık ve açıklılık
Gökyüzünde bir kar tanesi ve sonrasında bir selle alıp götürüşü
Senide anlıyorum
Varlık ve yokluk arasında ha var ha yok kişiliğini
Tertemiz çeyizine alıp getirdiğin hayalleri
En başta gençliğini
Çok İyi anlıyorum anne şimdi

Bana öğüt verecek kadar anlayamamışsın
Bunu bil diyecek bi hevesin kalmamış
Bana bir şey öğretmedin
Ama sana çok şey sarfettim

Bir elimde kahve
Bir yanımda kahır
Yarısı keyiften bir diğer yanı geçmişten
Seninde öyleydi
Söyleyemesende ne olduğunu bilmesende
Tüm hüzünlerin omzundaydı
Bekliyordu orda hayallerin
Onlar hastalandırdı seni
Yatağa yorgana onlar attı
Bedenini hayallerin yıktı

Şimdi yorgunluğunu
Göz kapaklarının ağır çekim kapanışını
Ve istenmeyen hayata açılışını
Daha iyi görüyorum anne

Senin gibi olmayacağım
Ve sana bunu yaşatmayacağım
Senin gençliğin yok olmuş
Ben daha çok gencim anne