Yıkık kentin çocuklarıydık biz,
Güneş doğmazdı gecelerimize,
Bizim günlerimiz hep karanlıktı,
Müslüm Gürses dinlerdik sessiz bir köşede,
Hasret rüzgarları eserdi gönlümüze,
Adını sen koyardık gurbetin.

Yıkık kentin çocuklarıydık biz,
Yarım kalırdı sevdalarımız,
Rüyalarda saklardık terk edip gidenleri,
Gelmeyeceğini bilirdik gidenlerin,
Ama yine de adını yollara yazardık,
Rüyalarda buluşurduk çoğu zaman,.
Küllenen aşklarımız vardı Cengiz Kurtoğlu gibi,
Yıkılan gururumuz olurdu Ümit Besen misali,
Cüneyt Arkın gibi kavgacı olurduk bazen,
Erol Taş gibi sert..
Bir uçurtmanın kanadındaydı umutlarımız,
Coşkun Sabah olurduk,
Ağlatırdı anılarımız canlandığında gözümüzde,

Yıkık kentin çocuklarıydık biz,
Hep sahipsiz ve yalnız,
İnsaf bilmez soğuk gecelerde,
Muhabbete dost ararken gözlerimiz,
Baba şefkatiyle,bir Münir Özkul beklerdik,
Gelsin diye ansız,
Gülmenin yasak olduğu bu kentte,
Bir Kemal Sunal kahkahasıydı neşemiz,

Bazen dünyayı batırırdık Orhan Gencebay gibi,
Doğmamış çileleri yaşanmamış dertleri,
Bitirirdik rüyaları,
Ağlatıp ta gülene yazıklar olurdu.
Çünkü biz Yıkık kentin çocuklarıydık,
Bu kentin Arnavut kaldırımlı taş sokağı yoktu,
Dile gelmiyordu anlatmıyordu seni bize,
Biz bu kentin kaybetmişliklerini oynadık çoğu zaman
Siyah - beyaz yeşilçam filmlerinde,
Mutlu sonla bitmezdi,
Gırgıriyede cümbüş yoktu,
Gülmezdi gülen gözler. Olmazdı neşeli günler.

Yıkık kentin çocuklarıydık biz,
Bir ekmeği bölüşürdük haram katmazdık aşımıza,
Delikanlılığımıza da laf söyletmezdik ha!
Beyaz çorap giyerdik,
Açardık gömleğin düğmelerini göbeğimize kadar,
Bir Edis Hun Olamadık belki, Olmadı bir Filiz Akınımız
Ama bizimde sevdalarımız vardı film gibi yaşanan,
Şiirlere dökemedik belki Ahmet Selçuk İlkan gibi,
Çünkü biz yıkık kentin çocuklarıydık,
Saklı kalırdı bazı yaşadıklarımız,

Yıkık kentin çocuklarıydık biz,
Güneş doğmazdı gecelerimize,
Müslüm Gürses dinlerdik sessiz bir köşede,
Hasret rüzgarları eserdi gönlümüze,
Adını sen koyardık gurbetin,
Küllenen aşklarımız olurdu,
Ağlardık canlanınca anılarımız gözümüzde,
Yıkık kentin çocuklarıydık biz,
Hep delidolu hep aşık...

Erhan ÖÇALAN
4 Nisan 2020
Zilok Üs Bölgesi / Hakurk / Kuzey Irak