Dağda nevruz açtı ömrümde bahar
Cemrelerden sonra sen geldin oğul
Çiçekler her sabah göklere bakar
Cemrelerden sonra sen geldin oğul

Uykuyu unuttum geceyi astım
Yalnız başımaydım şansıma küstüm
Yirmi sekiz martta döşüme bastım
Cemrelerden sonra sen geldin oğul

İlkbahar önüydü özlemler dindi
Kuşların seherde öttüğü gündü
Ablanla ağbeyin ne çok sevindi
Cemrelerden sonra sen geldin oğul

Dertleri üstümden seninle attım
Seninle uyandım seninle yattım
Analık duygumu seninle tattım
Cemrelerden sonra sen geldin oğul

Yağmurlar sel oldu geçti dereden
Beni ana kıldı rızkı var eden
Kaç bin defa öptüm gül ellerinden
Cemrelerden sonra sen geldin oğul

Gece ile gündüz bir birine eş
İki çiçeğime üçüncü kardeş
Canıma can oldun ömrüme güneş
Cemrelerden sonra sen geldin oğul

Anayım ben iste canımı verem
Mevla yaşatmasın ömründe deprem
Yakışıklı yiğit gözü pek Emre’m
Cemrelerden sonra sen geldin oğul…

Sibel KILIÇ...