Umutlar uzaktan
Acılar en yakından geliyor
Yıldızlar ufukta yalnızken
Ay da başlıyor kızıl bir matem
Yamaçlarına yaslanıyorum memleketimin
Yollar dökülüyor özlemin ağlaştığı duygularıma

Farkım kalmıyor çaresiz kuşlardan
Şen bakışlı çıplak ayaklı çocuklara karışıyorum
Oyunlar diriltiyor dünde kalmışlığımı
Tozlu yollarında dolaşıyorum köyümün

Bahçelerde açan çiçekleri ağırlıyor dallar
Nazlı nazlı akıyor derelerinden sular
Çobanlar çağırıyor akşamı
Sessizliğine susuyorum ezan sesinin
Ruhumun hicranı inliyor

İçli bir rüzgâr dokunuyor kirpiklerime
Meşaleler yanıyor damlarında
Alevler yanıp sönüyor
İs kokusu sarıyor buram buram genzimi
Meltemle ıslanıyor gurbet gecesi
Kolay olmuyor tutuştuğun yerleri söndürmek
Kolay olmuyor kader uçurumundan kurtulmak
Yarınlarım askıda kalıyor
Korkutmuyor faniliğim beni...

Sibel KILIÇ...