Tek mevsim yaşar madenci
Sonbahardan başkasına yabancı
Güz güneşi gibi
Don bakar adama
Yer altına iner beyaz
Yer üstüne çıkar zenci
Yine de sevinir madenci
Her gördüğünde göğü mavi
Lakin sevgisi gözükmez
Karadır dudağı madencinin

Madenci evi yas mahallesindedir
Sonbahar hüznü yaşanır daim
Sarı benizlidir madenci karısı
Oğlu, kızı… güz gülleri gibi sarı
Öylesine naif, kırılgan
Bilirler sonbahar yaprağıdır madenci
Muhalif esince rüzgâr
İlk o düşer

Bu yüzden mi bilinmez
Madenci çocuğunun nabzı farklı atar
Kaygıyla dokunur
Telefon tuşuna kapı ziline
İlk sual şudur daim:
“Eve döndü mü babam!”

“Sonbahar rüzgârları esti oğul
Soma Madenlerinde yine ah!
Düştü birçok yaprakla baban
Hepsi de kuru yapraktı zaten.”

M.Talât Uzunyaylalı

Not: Bu şiiri 13 Mayıs 2014’te Türkiye’nin Manisa ilinin Soma ilçesindeki kömür madeninde çıkan yangın nedeniyle şehit olan 301 madencinin vefatı üzerine yazmıştım. Bir kitap arasında kalmış şiir. Hoşgörünüzle paylaşmak istedim.