Şafak yeni güne uyanmış
Bulutları yırtan Güneş
Mahmurluğunu alıyor sabahın

Endişeli yüzleri hüzünlü bakışları
İvecen adımlarıyla
Sokağa dökülmüş insanlar
Bir telaş bir telaş
Hepsinin de derdi ekmek

Sırtlarında çantaları umut yolcularının
Kaldırımda kardan adam;
Kömürden gözleri
Kaşkolunu sallıyor
Neşeli mi neşeli
Uzun değil ömrü biliyor
Yalnız güneşe sitemli

Morarmış elleri, akan burnu
Ve
Kolunda sepetiyle bir çocuk
Simit satıyor
Eğer satamazsa o gün
Üç kuruşluk sermayesi batıyor

Bir ambulans geçiyor acı sireniyle
Bir genç mi?
Yoksa son nefesinde bir ihtiyar mı ?
Ölüm herkes için
Vakit henüz erken akşama daha var
Dinlemeden
Tutacak elinden
Şimdi zamanı diyecek
Haydi
Bırakabildiysen bir eser
O hep anılacak
İnsan olabildiysen eğer

Bulutlarla el ele kuşlar
Adımsız ayakları
Küçük gagalarıyla serçeler,
Karın altında yiyecek arıyor.

Yaprağını dökmüş çınar
Çam ağacına
İmrenerek bakıyor

Güneş yine doğar
Bir gün çiçek açar
Başka gün kar yağar
Böyle bir döngüdür bu

Vakit varken henüz
Sevmeli sevilmeli
Palmiye gibi süslü fakat köksüz değil,
Zeytin ağacı gibi uzun ömürlü
Dostluklar edinmeli