15
Yorum
32
Beğeni
5,0
Puan
978
Okunma

Bir kara trenin üçüncü mevki yolculuğudur ömrüm.
Yokuşlarda zorlandım
İnişlerde hızlandım
Kaç karanlık tünelden geçtim
Saymadım.
Ben okumak istiyordum babam okutmak.
“Satarım ceketimi okuturum seni”
Ne ceketi para, ne de ömrü vefa etti.
Eve ekmek lazımdı, ekmeğe katık.
Çocuk yaşta giydiğim üniformanın
Belini daralttılar, paçasını kısalttılar.
Boyum verdikleri tüfek kadar
Yastığımı göz yaşlarımla ıslattım.
Ağladım karanlıklarda.
Gün oldu neşelendim bulutlara el verdim.
Gün oldu hüzünlendim yüreğimden kan verdim.
Bazen bir iken bin oldum.
Bazen de bir karış suda boğuldum.
Ömrümün ikindisindeyim şimdi.
Akşama kaç gün var, kaç saat?
Bilmiyorum.
Gelecek emanetini almaya:
“ Yol bitti, son durak”
Ben Bedri Tokul
Namı diğer Bedros Baba
Gözlerinizden... Gözlerinizden
Öperim
5.0
100% (16)