Ben dün aşağıdaki şiiri İnternette gezinirken gördüm. Yazarı belli değil. Belki de biri Nazım Hikmet’in kayıp bir şiirini buldu. O da belli değil.
Öyle ya da böyle. Bu şiirden öte bir destan. Güzellikler paylaşınca çoğalırmış. Bende şimdi onu yapıyorum. Yazdıysa yazana, bulduysa bulana
minnettarım.


DEV
Gözleri kapalıydı düşünürken adam
“Anadolu’m”
“Güzel Anadolu’m”
“Az kaldı ”dedi
Az kaldı dayan”
Düşündü
Düşündü
Düşündü adam
Doğruldu bağdaş kurduğu yerden
Sigarasını söndürdüğü siyah körüklü çizmeleri
çıkmamıştı üç gündür ayağından
“Ne kadar kumanya kaldı” diye sordu birden
“Üç günlük paşam” cevabı geldi
Subaydan
“Üç gün” dedi adam
Dudakları kımıldamadan
Sağ elini siper edip alnına
Seyretti uzun uzun sararmış ovayı
Mavi gözlerini kırpmadan
Mehmetçik yorgun
Mehmetçik uykusuz
Mehmetçik aç
Ağırlaştı omuzları
Dayadı sırtını kayaya
Tabakasını çıkartıp cebinden
Yaktı bir sigara
Kısıldı kibrit aleviyle ışıldayan mavi gözleri
Düşündü adam
“Yapacak daha çok iş var ”dedi
Dudakları kıpırdamadan
Doğruldu sırtını dayadığı kayadan
Büyüdü gözleri
Büyüdü elleri
Büyüdü bedeni
Kayalardan kopan
Kayalardan doğan
Kayalardan büyük
Bir dev oldu birden
Ve mavi gözlerinde memleketin tüm
Denizleri belirdi aniden
Kocaman kolunu bir savuruşta
Dumlupınar’dan Akdeniz’e
Dökecekmiş gibi hissetti tüm
İstilacıları
Haykırdı
Ve çatırdadı aynı anda gökyüzü
“ORDULAR İLK HEDEFİNİZ
AKDENİZDİR İLERİİİ”
Ve kulakları sağır eden bir uğultu
Sardı tüm ovayı
Mehmetçik kükredi
Toprak gürledi
Mehmetçik koştu
Toprak dalgalandı
Gök gürültüsü oldu verdikleri her
Nefes
Deprem oldu vurdukları her adım
Toprakla beraber
Toprakla bir oldu Mehmetçik
Sonra sessizlik
Alabildiğine sessizlik