Bazen kaçmak istersin her şeyden,
herkesten en çokta kendinden.
Ne var ne yoksa bırakmak olduğu yere,
hiç bir şey almadan, kimseye tek söz etmeden,
arkana bile bakmadan kaçmak istersin bazen.

İçin içine sığmaz,
tüm cümleler dizili kalır boğazında,
içinde bir ukde içinde bir yara bırakır söylenmemiş tüm cümleler.
Haykırmak istersin bazen de,
aşkını, sevgini, özlemin,
bir of çekip unutmak yada silmek her şeyi.


Müebbet yediğin mutsuzluğun parmakları ardından,
mutluluğu izlerken bulursun kendini,
içten içe imrenirsin,
belki de kıskanırsın hiç bırakmamak üzere mutluluğa tutuşan elleri.

Görmezden gelinirsin,
kimse farkında olmaz,
kimse sessiz çığlıklarını,
kimse içinde biriken hüzünleri,
içini yakan acılarını duymaz, duyanlar anlamaz.

Bir kere daha içten içe yanar,
içten içe kanar ve bir kere daha kaçmak istersin.

Faili meçhul bir cinayet olarak kalmak geride,
düşünmeden umarsızca yakmak tüm geçmişi kaçmak sadece istersin.

Bazen de atmak istersin kendini,
en yüksek tepeler en dipsiz boşluğa,
inceldiği yerden kopsun dersin.

Duygularını esir almıştır tüm karanlıklar,
bir güneş beklersin, umuda doğacak, bahara doğacak.
O doğmaz, sen kalmazsın.
Her şey gider herkes gider,
kimse kimse de kalmaz,
ne can bedende nede ruh tende, her şey, herkes gider.
Ramazan Teke