Biz birbirimize çok geç kaldık!
Zamansız oldu sevmelerimiz,
Çıkmaz sokaklar gibiydi yüreğimiz,
Ya ben sana ulaşamıyordum,
Ya da sen bana ulaşamıyordun.
Ayrı dünyaların farklı mevsimleriydik biz,
Ya ben kış olup düşlerine yağıyordum,
Ya da sen deli bir fırtına gibi, hayallerimi döküyordun.

Biz birbirimize çok geldik!
Ya ben seni taşıyamadım,
Ya da sen beni taşıyamadın.
Yavaş yavaş hazırladık bu sonu,
Her gün adım adım ilerledik ayrılığa,
Ya ben seni kaybetmekten hiç korkmadım,
Ya da sen beni kaybetmekten hiç korkmadın.
Bir gün birden ayrılıkla buluştu, yolun sonu.

Biz birbirini hiç tanımayan iki yabancı gibiydik,
Ya ben seni tam anlayamıyordum,
Ya da sen beni tamamlayamıyordun.
Hep bir şey fazla bir şey eksikti bizde,
Anlatamıyorduk, anlaşamıyorduk.
Ya ben sana sağırdım,
Ya da sen bana sağırdın.
Birbirimize sesimizi duyuramıyorduk.

Şimdi düşünüyorum da;
Ya sevdiğim kadın hiç olmamış,
Ya da sevdiğin adam hiç olmamış.
Pervane misali bir ateşin etrafında döndük durduk,
Ya ben seni görmüyordum,
Ya da sen beni görmüyordun.
Sonunda yanıp, kül olduk.

Farkında mısın?
İlk defa bu kadar sessiz kalıyorum,
Hırçın değilim, kızgın değilim,
Yanan yüreğimi,
İlk defa gülüşünle değil,
Gözyaşlarımla söndürmeye çalışıyorum.

Şimdi;
Bu son damlalarım, bu aşka,
Bu son yenilişim sevdanın hileli oyununa,
Artık bittim, tükendim,
Neyim var neyim yoksa ortaya koymuştum,
Hepsini birden kaybettim.

Sanırım;
Biz birbirimize,
Ya çok geç kaldık,
Ya da çok geldik.
Ne biz kaldı geride,
Ne de bizden bir iz,
Yaktık kül ettik,
Artık bittik, tükendik.