Aşk, şehvetin imkansızıydı.
Hak’kın kendi evindeki nuruydu.
Bir hediyesi belkide bir imtihanıydı.
Ama saftı.
Bizimse eyvallahımızdı.

Aşk, şehvetin imkansızıydı.
Gayesi zarar vermek değildi.
Her haliyle kabullenişti.
Bedenlerin kavuşması asla değildi.
Yıllar ise bunun şahidiydi.

Aşk, şehvetin imkansızıydı.
Karşılıksız sevecek kadar beklentisizdi.
Ve aşk her yiğidin harcı değildi.
Unutma!
Aşk, mezara kadar bir yüreğe eşlik edecek
kadar asil ve kudretliydi.
Aşk, şehvetin imkansızıydı.

O’nu, görselliğinle, bedeninin yokluğunla
Ne var edebilir, ne de yok edebilirsin Ey fani!
Aşk, şehvetin imkansızıydı.

Sen, aşkı cezalandıramazsın.
O, her duruma hazır bir asker gibidir.
Ne kaybeder ne de kazanır.
Hak’kın iradesindedir.
Ne haddimize Ey fani!
Aşk, şehvetin imkansızıydı.