Gurbette geçirdi uzun yılları,
Selami bu sene güldü dediler.
Acı rüzgâr esti, kırdı dalları,
Vadesi dolunca öldü dediler.

Gittiği her yere neşe katardı,
Dikkat çekmek için biraz atardı,
Bazen görünürdü, bazen batardı,
Bakışları derin; göl dü dediler.

Hayalin peşinde koşarak gitti,
Memleket dolaştı, seyahat etti,
Onlarca hatıra bir anda bitti,
Güzel hayalleri böldü dediler.

Hayat felsefesi mizah yönlüydü,
Onu böyle yapan temiz gönlüydü,
Ne çok tanınmıştı, ne de ünlüydü,
En sevdiği çiçek; gül dü dediler.

Cami avlusunda yakıldı ateş,
Acıya boğuldu evlatla kardeş,
Dayanması zor, ne yapsın ki eş?
Yüzünü görenler; kül dü dediler.

Dostlar gelsin diye sala okundu,
İsmi anılınca kalbe dokundu,
Sılasından uzak bir kabre kondu,
Gömüldüğü yere, çöl dü dediler.

Sabri Koca



*

Yakın arkadaşım, meslektaşım Selami Kaya’nın vefat haberini duyunca çok üzüldüm ve o anda bu şiir döküldü dilimden. Cenazesi 5.Şubat.2020 tarihinde gurbette toprağa veridi. Mevla’dan rahmet diliyorum, mekânı cennet olsun.