Hüzün ardışık
Özleyişse esrik
Kutsadığım ilk yüz
Uçarı zamana konuk
Nereden başla mı anlatmaya
Sanki kara bir delik

Dudaklar ketum yansıma
Ne zaman üstünü örtse
Gözleri başlar konuşmaya
Unutulmuş deniz kasabası
Dalgın düşlerin
Midye saklanışı yüreği
Açılır kapanır sessiz ve derin.

Koyu gölgeli kıyıların
Taka sesinde çığlık
Gelip konar omuzlarıma
Martı silkelenişi her ıslık
Kum saatinin kısırlığı
Bu olsa gerek

Bir ufuk çizgisi
Bir dalga sesi yumuşak
Yüzümü saklar senden utanarak
Dizelerde büyüyen imgeler sarar
Uçuk bir mavidir yaşamak.

Her şeyi silebilirim
Sabırsız bir şiir için
Alıp şafak gülüşleri
Tanrısal bir giz çekilir
Perdelerin aynaların içine
Her yer dize seli


Hiçbir aşk kendiyle açıklanamaz
Islak yosun renginde
Yeşerir zamanın bekleyişi
Sen en çok kendime dönüşümdün
Şiire düşerken tutunduğum.
Kum saati izlerinde