İçimde soğuk bir kuyu;
Sığ ve karanlık suyu.
Dışımsa sıcak ve aydınlık,
hemde sığ değil enginim artık.

Biri, diyelim ki ben;
"Yanlış yapıyorsun!" desem,
Suyu sığ, soğuk ve karanlık kuyu,
-diyelimki sen-
anlarmısun bunu?

Türk’üm, doğtuyum, çalışkanım!
Yoktur hiçbir benzer yanım
Katar, Saudi Arap ve Suriyeli ile;
"Yasam’ı yasaklayacağım ben!" desen bile;
Küçüklerimi koruyacağım,
büyüklerime saygılı olacağım!

Çıra ve kibrit ile
gaz bidonu elinde
Libya’ya savaşmaya,
başımıza dert açmaya
giden sen;
İki ateş arasında kalınca
n’edeceksin, bilmem?

İçi karanlık-mı-karanlık, sığ sulu,
soğuk ve yalancı kuyu!
Ben; Aydın, engin, gerçek,
Ülküsü ’İleri gitmek ve yükselmek’ olan Atatürk Çocuğu;
Yurdumu, Milletimi özümden çok sevecek,
varlığımı yalnız-ve-yalnızca
Türk Varlığı’na armağan edeceğim,
Irak’a, Suriye’ye, Libya’ya savaşmaya da,
asla ve asla
git-me-ye-ce-ğim!